سلام پری جان،امیدوارم پیشاپیش حسن نیت ام را می پذیرید؛می خواستم نکته ای را با شما و منتشر کنندگان این عکس و مشابه آن در میان بگذارم.این عکس جز کراهت و چندش حس دیگری را در مخاطب برنمی انگیزد.من خودم این عکس را که دیدم حالم بد شد.اگر با خودمان صمیمی باشیم می بینیم که انتشار این عکس جز عادی کردن کراهت رفتاری انسانها کمکی به بهتر کردن وضع موجود نمی کند.به نظر من نباید قباحت و کراهت رفتاری در ما و در اجتماع عادی و نرمال تلقی بشود.آنقدر عکس و ویدئوهای پر از خشونت و کراهت در بین ما ایرانیان دست بدست می گردد که جز تاسف نمی توان حرف دیگری گفت.بار روانی این عکسها و ویدئوها چیزی جز نفرت ،چندش و ناامیدی نیست.می توان گفت و نوشت و به رفتارهای خود و دیگران اندیشید و به بهتر کردن آن دست زد اما فک رنمی کنم این عکس و مشابه آن کمکی به بهتر کردن وضع موجود بکند.به شخصه اگر خبر مجازات زندان و منع از حاملگی مجدد مادر این نوزاد را بخوانم و سپس کمکهای روانپزشکی به وی و بهبود اوضاع روانی اش؛خوشحال می شوم اما دیدن این عکس جز انزجار و ناامیدی چیزی در من برنمی انگیزد.ببخشید که طولانی شد .به صمیمیت شما باور دارم و برای همین هم جسارت کردم و نوشتم.روز خوبی برای شما آرزو میکنم. ... پری جان من با پاک کردن صورت مساله موافق نیستم ،من با عادی شدن خشونت و قباحت در اجتماع و در میان انسانها مخالفم.شما اگر دقت کنید می بینید مشاهده مدام اخبار و حوادث جز تاسف لحظه ای چیز دیگری در ما برنمی انگیزد،به جایی رسیده ایم که می گوییم بابا فلان جا 300 نفر مرده اینکه چیزی نیست در فلان جای دیگر 1000 نفر مرده ...ذهن ما با کلمات متاسف می شود و سپس به زندگی عادی مان برمی گرداندمان.همه جای دنیا به دنبال تاسف از امری انجمن های مدنی مرتبط با آن شکل می گیرد و کاری و عملی انجام می گیرد.ما اما با مشاهده مدام خشونت در دور بسته ای از ناامیدی و افسردگی و بی عملی گرفتار می آییم.این واکنش ماست به خشونت.حال آنکه تقبیح خشونت و تلاش برای عادی نشدن آن و عادت نکردن مان به خشونت نقطه آغاز مقابله با خشونت است.مقابله با خشونت کار روان سالم در فرد سالم و اجتماع سالم است،فرد و اجتماعی که خشونت در شبکه رگهای ارتباطاتش تنیده شده است نمی تواند خشونت را از بی خشونتی تشخیص و تمییز دهد ،برای این هم در باتلاقی از جهالت و خشونت توامان گرفتار می آید.پری عزیزم اگر احساس میکنید برداشتن عکس پاک کردن صورت مساله است ،امیدوارم نظر من به شما تحمیل نشده باشد و برداشتن عکس تحمیلی نباشد. شما هر آنچه که درست می دانید را انجام بدهید.من فقط نظرم را گفتم .
خواستید اینجا رو نگاهی بیاندازید:
پاسخحذفhttp://lifewithlove.persianblog.ir/post/100/
نرگس
سلام پری جان،امیدوارم پیشاپیش حسن نیت ام را می پذیرید؛می خواستم نکته ای را با شما و منتشر کنندگان این عکس و مشابه آن در میان بگذارم.این عکس جز کراهت و چندش حس دیگری را در مخاطب برنمی انگیزد.من خودم این عکس را که دیدم حالم بد شد.اگر با خودمان صمیمی باشیم می بینیم که انتشار این عکس جز عادی کردن کراهت رفتاری انسانها کمکی به بهتر کردن وضع موجود نمی کند.به نظر من نباید قباحت و کراهت رفتاری در ما و در اجتماع عادی و نرمال تلقی بشود.آنقدر عکس و ویدئوهای پر از خشونت و کراهت در بین ما ایرانیان دست بدست می گردد که جز تاسف نمی توان حرف دیگری گفت.بار روانی این عکسها و ویدئوها چیزی جز نفرت ،چندش و ناامیدی نیست.می توان گفت و نوشت و به رفتارهای خود و دیگران اندیشید و به بهتر کردن آن دست زد اما فک رنمی کنم این عکس و مشابه آن کمکی به بهتر کردن وضع موجود بکند.به شخصه اگر خبر مجازات زندان و منع از حاملگی مجدد مادر این نوزاد را بخوانم و سپس کمکهای روانپزشکی به وی و بهبود اوضاع روانی اش؛خوشحال می شوم اما دیدن این عکس جز انزجار و ناامیدی چیزی در من برنمی انگیزد.ببخشید که طولانی شد .به صمیمیت شما باور دارم و برای همین هم جسارت کردم و نوشتم.روز خوبی برای شما آرزو میکنم.
پاسخحذف...
پری جان من با پاک کردن صورت مساله موافق نیستم ،من با عادی شدن خشونت و قباحت در اجتماع و در میان انسانها مخالفم.شما اگر دقت کنید می بینید مشاهده مدام اخبار و حوادث جز تاسف لحظه ای چیز دیگری در ما برنمی انگیزد،به جایی رسیده ایم که می گوییم بابا فلان جا 300 نفر مرده اینکه چیزی نیست در فلان جای دیگر 1000 نفر مرده ...ذهن ما با کلمات متاسف می شود و سپس به زندگی عادی مان برمی گرداندمان.همه جای دنیا به دنبال تاسف از امری انجمن های مدنی مرتبط با آن شکل می گیرد و کاری و عملی انجام می گیرد.ما اما با مشاهده مدام خشونت در دور بسته ای از ناامیدی و افسردگی و بی عملی گرفتار می آییم.این واکنش ماست به خشونت.حال آنکه تقبیح خشونت و تلاش برای عادی نشدن آن و عادت نکردن مان به خشونت نقطه آغاز مقابله با خشونت است.مقابله با خشونت کار روان سالم در فرد سالم و اجتماع سالم است،فرد و اجتماعی که خشونت در شبکه رگهای ارتباطاتش تنیده شده است نمی تواند خشونت را از بی خشونتی تشخیص و تمییز دهد ،برای این هم در باتلاقی از جهالت و خشونت توامان گرفتار می آید.پری عزیزم اگر احساس میکنید برداشتن عکس پاک کردن صورت مساله است ،امیدوارم نظر من به شما تحمیل نشده باشد و برداشتن عکس تحمیلی نباشد. شما هر آنچه که درست می دانید را انجام بدهید.من فقط نظرم را گفتم .
پناه بر شیطان!
پاسخحذفاونا چیه این بالا نوشته!؟
الهه
هاها الهه جون نترس،چون کامنتم در زیر نوشته یکی حذف می شد من هم فورا اینجا را چاره دیدم برش می دارم
پاسخحذفنوشته منه
نزگس
این آهنگ رو هم امروز بالاخره موفق شدم گوش کنم:) ممنون خیلی زیبا بود. سبکش چیه؟ کانتریه؟
پاسخحذفالهه
سلام الهه جون سبکش جاز هست،من وقتی گوش میدم حس توی یک کافه پر از دود سیگار و افراد مشروب به دست و ریلکس بودنشان بهم دست میده.
پاسخحذفنرگس
دقیقا! برای من هم همین حس رو داره.
پاسخحذفالبته من نمی دونم چرا صحنه رو سیاه سفید عین فیلمهای دهه چهل می بینم! D:
الهه
آره برای من هم همینه،فکر کنم به خاطر اینکه ما جاز را فقط از طریق فیلمهای سیاه سفید شناخته ایم
پاسخحذفنرگس