"من"های کوچک و ادعاهای بزرگ..

خیلی مسخره است که در جمعی بحث و گفتگو رواج دارد و همه مشتاق گفتگویند.اما جسارتهای طرفین در مخالفت یا بیان حقایق ،محدود به آستانه قرابتهای سببی-نسبی و کلا عاطفی است.اینجور مواقع احساس خفگی به من دست میده؛وقتی که یکی از طرفین گفتگو به آن دیگری رشوه میدهد ـــ شما درست می گویید!،حق با شماست، به قول شماو...ـــ و این طرف هم به نحوی معجزه آسا ساکت و راضی سر جای خودش می نشیند و بحث و گفتگو مثل همیشه سترون می ماند.